Onderwijs
testament

Intussen is het bijna 15 jaar geleden dat ik actief was als onderwijspedagoog  in de lerarenopleiding. En...  ik heb weinig last gehad om afscheid te nemen van mijn beroep, dat toch voor vele jaren een groot deel van mijn leven had uitgemaakt.   

Toch kwam de vraag piepen: Wat heb je nu bijgebracht...  ????

Er zijn een aantal thema's die me na aan het hart lagen, die ik belangrijk vond voor leraren en onderwijs. Maar.... ik hoor of zie er niet veel meer van terug.  Waarschijnlijk hebben leraren die niet bij me hebben gezeten (in andere opleidingen, of die de opleiding gevolgd hebben nadat ik weg ben gestaan) er zelfs niets van gehoord. Ikzelf heb ook het materiaal terug moeten zoeken in de uithoeken van mijn documentatie. Daarom deze poging om hiervan toch enkele sporen achter te laten... Zonder er nog al teveel werk in te steken, neem het zoals het is (of was).....

De laatste jaren deed ik een evaluatie van mijn lessen aan de hand van enkele vragen.  Hier de antwoorden van het laatste jaar. 

Wat denk je dat ik belangrijk vind in mijn lesgeven, mijn job?  Wat wil ik jullie meegeven? (vormingsdoelen)

Niets van hetgeen hier wordt beschreven kan gerealiseerd worden  als je niet kunt terugvallen op 

• een team

een kernteam dat mee denkt, suggesties geeft,  strategieën bedenkt om de ideeën uit te voeren

andere collega's die tenminste bereid zijn om een deel mee te gaan, ook met de nodige weerstand en kritiek - zodat de dingen kunnen worden bijgestuurd, maar ook mensen waarop je kunt terugvallen, bereid zijn ook in hun eigen lessen en aanpak misschien iets anders te doen

• een  directie

die je vertrouwen geniet en die jou ook  vertrouwen en steun geeft

en niet in het minste 

• studenten

die er nog voor gaan,  de nodige creativiteit aan de dag kunnen leggen, die kunnen omgaan met open opdrachten die ze minstens voor een deel zelf vorm kunnen geven en invullen

maar tegelijkertijd voldoende professionele autonomie krijgt

een ruimte waar je zelf het initiatief kunt nemen,  overdacht kunt experimenteren... 

In de meeste hoofdstukjes heb ik een stukje Artificiële Intelligentie (dd zomer 2025) ingelast.  Gewoon omdat ik het, met de heel beperkte kennis die ik  ervan heb, eens wou uitproberen.... Ik heb vooral gebruik gemaakt van Gemini voor de teksten, Manus voor de afbeeldingen, soms van Chatgpt...   En hoewel ik niet veel van de resultaten van A tot Z heb nagekeken, niets erin heb verbeterd buiten wat lay-out, werd ik omvergeblazen... In enkele minuten tijd werden voor de studenten aangepaste teksten, bijhorende onderzoeksplannen en gevalsbesprekingen tot in de details uitgewerkt.   Ik zou mijn onderwijs veel concreter en levensechter (wat een paradox) hebben kunnen maken. Anderzijds zouden veel opdrachten van toen, nu nog van weinig waarde zijn... want de computer heeft ze in enkele tellen gemaakt  (en nog beter dan veel van de studenten toen😉)

Maar misschien onderschat ik zwaar de impact van AI in het onderwijs ... en leidt dit tot het het ontslaan van de leerkrachten, het afschaffen van de school. "School is dood" en naar het model van Ivan Illich?   Als je niet weet wie Illich en zijn ideeën waren, dan kun je Copilot van Microsoft, Gemini van Google, Chatgpt van Chatgpt, enz of Manus van de Chinezen raadplegen.  Maar bepalen zij dan uiteindelijk niet welke informatie we krijgen, hoe en wat we gaan denken?  In hoeverre is dit anders dan nu, want probeer je als leerkracht zelf ook geen vat te krijgen op het denken van je leerlingen, en de overheid via de eindtermen, de Katholieke kerk via de leerplannen en lesroosters?   toch meer weten? 

 opmerkingen en vragen?  contact