door een groep studenten
The Nanny
Tijd:
00:00 – 00:35 : De Simpsons kijken naar de show van Krusty de clown op televisie.
Krusty begint zijn show met een traditionele woordspeling, ondersteund door het decor. (Krusty Komedy Klassic KKK Koek koeks klan) Deze wordt door het publiek niet gesmaakt.
Vervolgens komt er een stukje over domme dierentrucjes, dat al dan niet geënsceneerd misloopt. Ook dit wordt door het publiek niet gesmaakt.
00:35 – 00:40 : De Simpsons hebben bedenkingen bij de kwaliteit van de show en willen wegzappen (Interessant om hierbij ook eens na te denken over de kwaliteit van onze televisieprogramma’s. Denk aan de vele herhalingen die we voorgeschoteld krijgen en ook vlot doorslikken bv. De Kampioenen). Er is echter wel een probleem, de afstandsbediening is zoek.
00:40 – 00:50 : Grootvader Simpson zit met de afstandsbediening in de keuken en aanziet ze voor een telefoon. Hij probeert ermee te telefoneren, wanneer dit niet lukt maakt hij zich kwaad in de moderne technologie. Dit is in de echte wereld ook een veel voorkomend fenomeen. De oudere generatie raakt niet meer vertrouwd met technologische innovaties. Grootvader Simpson reageert hier op door terug te grijpen naar de technologie uit zijn tijd. Alleen is hij verstrooid en grijpt naar het strijkijzer. In onze maatschappij zien we ook dat ouderen vaak geen afstand willen doen van de oude methode. Dit kan komen doordat de nieuwe hen niet machtig is, of doordat ze te behoudensgezind zijn. De vergissing die grootvader Simpson hierbij maakt, nl. naar het strijkijzer grijpen, kan een indicatie zijn van beginnende dementie. Dementie is ook een veelvoorkomend probleem in onze maatschappij.
Bestaat er een verband tussen de snel veranderende levensomstandigheden en dementie?
Kunnen ouderen niet meer mee en veroorzaakt dit een soort kortsluiting in de hersenen?
Of zijn het gewoon andere medische redenen?
Verder horen we ook hoe het strijkijzer begint te sissen Grootvader Simpson kan op die manier brandwonden oplopen. Er ontstaat dus een gevaarlijke situatie en er is geen begeleiding te bespeuren. Dit kan als een oproep van de programmaschrijvers geïnterpreteerd worden. Een oproep naar meer aandacht, begeleiding voor dementerenden. En niet alleen gelinkt aan goed uitgeruste rust- en verzorgingscentra. Nee, het is ook een oproep naar de jongere generaties. In het filmpje is immers duidelijk zichtbaar dat de rest van de Simpsons in de woonkamer tv kijken en niets opmerken. Ook zij kunnen en moeten voor de ouderen zorgen.
00:50 – 01:10 : De Simpsons kijken verder naar de show.
In de show komt nu een parodie aan bod. Van de film ‘Mad about You’ wordt door Krusty een ironische en ‘humoristische’ versie gemaakt, nl. ‘Mad about shoe’. (Scéne kort omschreven: Krusty ligt in bed met een schoen en zegt: ,geef me een kus’. Vervolgens wordt de aandacht van de kijker gevestigd op de tong van de schoen, Krusty maakt de opmerking: ‘nee, geen tong’. Ook deze humor wordt door het publiek niet gesmaakt, Krusty wordt dan ook bekogeld met o.a. schoenen. Uit deze publieksreactie trekt Krusty dan ook een conclusie. En deze is de volgende “Dan zullen jullie mijn volgende, ‘NYPD shoe’ vast ook niet leuk vinden. Waarmee hij een parodie op ‘NYPD blue’ maakte. In dit fragment zien we duidelijk enkele linken naar de echte filmwereld, nl. het idee van Krusty’s parodieën op films is ook bij ons een veelgebruikte vorm. Denk maar even aan de Scary Movie-films. Ook de films of series waar Krusty een parodie op maakt zijn voor ons herkenbaar uit de echte filmwereld.
01:10 – 01:30 : De Simpsons zitten nog steeds in hun zetel voor de televisie. Bart krijgt dorst en vraagt aan Marge om een glas melk te halen. Zij reageert hierop: “Ga toch zelf.”. Hierop speelt Bart een handig trucje uit. Hij antwoordt immers: “Nee laat maar, ik kan wel zonder”. Vervolgens begint hij te hijgen van de dorst. Hier voelt Marge zich niet comfortabel bij, haar moederinstinct wordt hier duidelijk aangesproken ze merkt dat Bart dorst heeft en kan hem niet zien “dorst lijden”. Dit maakt dat ze dan uiteindelijk rechtstaat en Bart zijn glas melk gaat halen. Dit fragment zouden we kunnen koppelen met de contextuele therapie van Nagy. Marge haar loyaliteit ten opzichte van Bart wordt immers aangesproken. Van solidariteit van Bart naar Marge toe is in dit fragment geen sprake, hier zien we eerder hoe Bart deze kennis misbruikt om zijn eigen belang te verkrijgen. In de keuken aangekomen vraagt Marge of nog iemand anders iets wil. Hierop krijgt ze een volmondig nee, eens ze echter terug gaan zitten is, vraagt Homer een biertje, ze staat weer op. Maar voor ze de kans krijgt naar de keuken te gaan, komt er een nieuwe opmerking van Lisa. Deze scène zegt veel over de positie van Marge binnen het gezin, zij wordt beschouwd als een huisslaaf het is haar taak alles te doen. Nog een bijkomend gegeven dat dit idee versterkt is dat Lisa, Homer en Bart een tafeltje voor zich hebben staan. Marge niet, zij moet immers makkelijk uit de zetel kunnen, om de anderen te bedienen.
01:30 – 01:52 : Lisa maakt voorzichtig een opmerking over een haar in haar soep. Marge reageert hier in eerste instantie gepikeerd op, doordat er ook een opmerking komt van Lisa, na die van Bart en Homer. Dit is een interessant gegeven, Lisa bracht het immers op een uiterst voorzichtige wijze aan, ze heeft ook een terechte opmerking, terwijl Homer en Bart enkel een commando uitdeelden dat ze net zo goed zelf hadden kunnen uitvoeren. Hierbij kunnen we twee interessante vragen stellen, de ene al wat makkelijker dan de andere. Een eerste vraag is: waarom reageert Marge zo heftig op Lisa? Waarschijnlijk heeft dit te maken met het feit dat Lisa als derde iets vraagt, Marge zal gedurende de vorige twee vragen een frustratie hebben opgebouwd die zich nu ontlaadt, ten koste van Lisa. Lisa reageert hier dan ook op door te zeggen: ‘ik eet er wel rond’. Dit brengt ons ineens bij de tweede vraag: waarom benadert Lisa de situatie zo voorzichtig? Hierop is geen sluitend antwoord mogelijk. Er zijn wel verschillende benaderingen mogelijk, één daarvan is: Lisa voelde de frustratie-uitbarsting komen en paste daarom haar toon meteen aan. Een tweede mogelijke benadering is dat Lisa zich bewust wordt van de positie van Marge en haar een beetje wil sparen. Indien dat het geval zou zijn, kunnen we hier opnieuw een vage link vinden met Nagy en zijn contextuele therapie. Uiteindelijk, wanneer het Marge duidelijk wordt dat het om haar haar gaat, verontschuldigt ze zich zeer oprecht en gaat er vandoor. Ze is erg overstuur. Deze situatie omschrijft opnieuw sprekend de positie van Marge binnen het gezin, nl. deze van onderdanige huisvrouw. (Hierbij is het interessant om eens in de eigen omgeving te kijken en ons de vraag te stellen: hoe is de positie van de huisvrouw bij ons? Een laatste interessant gegeven uit het fragment is: Homer merkt op dat Marge overstuur is en besluit eens met haar te gaan praten,… tijdens de reclame. Dit geeft duidelijk weer waar zijn prioriteiten liggen. Een lang gesprek zal hij ook niet kunnen voeren, de reclame duurt immers niet lang. Hoogstwaarschijnlijk zal het doel van het gesprek dan ook zijn om Marge eventjes te kalmeren, zodat ze de situatie weer aankan en zodat alles terug zijn oude vertrouwde gangetje kan gaan. Dit is een interessant gegeven om eens ruimer te bekijken hoe het zit met onze prioriteiten.
01:52 – 02:20 : Marge heeft zich afgezonderd, terwijl de rest rustig verder naar de show van Krusty kijkt.
In deze show komt ondertussen een gastspreker aan, ex-president Ford. Deze bedankt Krusty voor de uitnodiging, waarop deze doodleuk antwoordt: “de goede presidenten wilden niet”. Niet wetend hoe hierop te reageren, begint de ex-president gewoonweg aan zijn betoog over de Amerikaanse scouts. Krusty laat hierop de melding “boring” op het scherm verschijnen en begint met het trekken van gekke bekken. Wanneer de ex-president Krusty hieromtrent verduidelijking vraagt, stuurt hij het gesprek in familiale richting met de vraag.: “Hoe gaat het met Nancy?”. De ex-president reageert hier verontwaardigd op, zijn vrouw noemt immers Betty. Krusty reageert wederom laconiek met “ook goed”. Dit fragment vormt een perfecte spiegel voor onze maatschappij. We kunnen immers in onze media de dag van vandaag zien hoe politieke praatprogramma’s, ten eerste verminderen in aantal en ten tweede hoe er steeds meer gefocust wordt op one-liners en straffe maar vooral eenvoudige debatten. De inhoud grondig uitdiepen is te saai en hierover doordrammen, kan niet in functie van de kijkcijfers, ook al gaat het misschien over een belangrijke beslissing. Dit zegt veel over zowel onze politici, media, maar ook over onszelf als mensen. De media denken immers nog slechts louter economisch (kijkcijfers omhoog is immers winst omhoog). Wij mensen sturen en slikken dit tegelijk. En de politiekers laten zich bijna meer leiden door spin-dokters, dan door hun eigen visie. Wie als politieker tegen deze trend ingaat, wordt als saai bestempeld (zie ex president Ford bij Krusty).
02:20 – 03:17 : In het volgende fragment zien we eerst een scène met Homer en Marge in de slaapkamer. Homer heeft zin in seks, want hij heeft een paar biertjes gedronken. Maar dan raakt hij Marges haar haar aan en heeft hij een pluk haar vast. Dit doet zijn zin snel verdwijnen. Hierop volgend krijgen we dan een filmpje te zien waarin alle schoonheidsidealen uitgebreid bezongen worden en tegelijkertijd wordt Marge haar haaruitval op een overdreven manier weergegeven. Na dit filmpje volgt opnieuw een slaapkamerscène. Ditmaal heeft Homer naar het vrouwenvolleybal gekeken op ESPN, de gevolgen laten zich al raden. Ditmaal heeft Marge haar haar ingewikkeld met een doek. Homer vertelt haar dat dat niet nodig is, maar één keer het doek weg, schrikt Homer heftig. Hierop zegt Marge droevig: ‘Homie ik verlies mijn haar’. Homer troost haar door te zeggen dat hij haar wel leert om haar haar te kammen zoals hem. De gedachten die dan bij Marge opkomen (zij met 2 pijltjes haar), brengen haar aan het huilen. Dit fragment zegt veel over de schoonheidsidealen die er heersen in onze maatschappij en over de gevolgen die die idealen hebben voor mensen die er niet aan beantwoorden. Ook zegt het ons veel over hoe het met de seksualiteit gesteld is. Homer die eigenlijk bepaalt wanneer, en dat hangt voornamelijk van de door hem bekeken televisie programma’s of door het door hem gedronken bier, af. Dit geeft een tekenend beeld over hoe er in onze maatschappij met vrouwen en seksualiteit wordt omgegaan. En dit wordt door de media enkel ondersteund.
03:17 – 03:35 : Marge zit bij de dokter, die haar aan een grondig onderzoek onderwerpt. Hij kan echter geen lichamelijke reden vinden voor haar haaruitval. Hij staat dan ook ‘Paf’. Dit zegt hij wel met een zeer humoristische ondertoon. Dit kan als een kaakslag naar de Amerikaanse gezondheidszorg bekeken worden. Op een bepaald moment komt er een verpleegster binnen met de boodschap dat er een telefoonoproep is voor Marge op lijn 1 én 2. De oproepen zijn van Bart en Lisa die beiden om een glas melk vragen. Wanneer we deze situatie eens grondig bekijken, kunnen we hier heel wat uit leren. Op zich is deze situatie vrij absurd en onrealistisch, een moeder die bij de dokter wordt opgebeld door haar kinderen om een glas melk te brengen. Maar wanneer we eens kritisch naar onze maatschappij kijken zien we dan ook niet dat huismoeders vaak bedolven worden onder taken van zeer zinvol tot en met absoluut absurd (bv. Het correct schikken van het vlees, de groentjes en tot slot patatjes op het bord van man lief. (Voorbeeld uit de VTM reeks super nanny.). Deze taken plaatsen haar vaak onder grote druk die bovendien meestal door de buitenhuiswerkende, niet erkend wordt. Deze druk , veroorzaakt door onder andere een tijdsgebrek in onze snelle maatschappij, maakt juist dat ze meer tijd voor zichzelf goed zouden kunnen gebruiken. Na het telefoongesprek of eerder de telefoon-commando-monoloog is de dokter wel in staat de oorzaak van Marge haar haaruitval te bepalen, (Na het gesprek verliest Marge immers weer een pluk haar.) namelijk stress. Een probleem waar wij in onze maatschappij ook duidelijk mee te kampen krijgen, in steeds grotere mate.
03:35 – 04:00 : Marge komt thuis van de dokter. De rest van het gezin ligt voor zich uit te staren naar vermoedelijk een of ander tv-programma. Maggy niet, zij heeft duidelijk behoefte aan activiteit. Ze loopt dan ook in een vlot tempo rond de zetel, waar Bart, Homer en Lisa zitten. Zij merken Maggy niet op. Dit tafereeltje op zich zegt veel over de gezinsbanden en misschien nog wel meer over de rol van vader die Homer op zich neemt, of beter gezegd niet op zich neemt. Het feit dat Maggy normaal gezien nog niet loopt, dus een primeur, maakt het beeld alleen nog maar erger. Dit is een tafereel dat we momenteel in vele huiskamers kunnen gadeslaan. Iedereen is totaal in zichzelf gekeerd. Aan noden van andere gezinsleden wordt geen gehoor gegeven, ze worden zelfs niet eens opgemerkt. Wanneer Marge haar verhaal vertelt over het doktersbezoek en dus de rest van het gezin meedeelt dat ze onder stress staat en wel wat hulp kan gebruiken, reageert Homer hier onmiddellijk op door te zeggen: “Marge, wat er ook nodig is, we zullen het doen”. Alleen de snelheid waarmee hij zijn antwoord klaar heeft en het feit dat hij zijn ogen tijdens het hele gesprek niet van de televisie afwendt, doen vermoeden dat wat hij zegt niet hard gemeend is en eerder een goed klinkend modelzinnetje is. Hier kunnen we dan ook weer de vergelijking maken met onze maatschappij, bijna iedereen kent wel de gezinsidealen, hoe het moet zijn en dergelijke meer. Dit wordt dan ook uitgebreid in de media aan bod gebracht, alleen is net als bij Homer de vraag wanneer we deze idealen en vooral de zo gekende manier om het te bereiken, (bv. Door het zijn van een nieuwe man of door emancipatie of… ) een zoveelste keer verkondigen in hoeverre doen we dit dan voor de schone schijn? Het komt immers zeer goed over bij toehoorders en houdt diegene voor wie de boodschap bestemd is, tevreden. Wanneer Marge dan vertelt dat ze graag een kinderjuf zou willen, schrikken Homer en Bart. Vervolgens is Homer zijn eerste bezorgdheid hoe hij dit moet betalen. Wat hierbij opvalt is dat Homer hierbij voor het eerst wegkijkt van het televisiescherm en echt betrokken raakt bij het gesprek. Dit zegt veel over de prioriteiten die Homer in zijn leven stelt en wat hij echt belangrijk vindt. Hierbij moeten we echter niet onmiddellijk Homer met de vinger gaan wijzen, nee laat ons eerst eens de hand in eigen boezem steken en kijken in hoeverre onze betrokkenheid stijgt wanneer er geld mee gemoeid is. We kunnen dit ook verder doortrekken naar onze jeugd en hun schoolleven. Hoe vaak stellen we immers niet vast dat de betrokkenheid stijgt en daalt naar gelang een opdracht of les belangrijk of minder belangrijk is voor de punten. Lisa vormt hier echter de uitzondering op, ze neemt het op voor Marge en uit even haar respect voor het werk van haar moeder. Dit is een teken van de verticale loyaliteit tussen ouders en kinderen, zoals in de theorie van Nagy omschreven. De opofferingen die ze hiervoor wil doen, geen poppenkleding meer kopen is echter wel beperkt. Het is dan ook interessant hierbij eens na te denken over de opofferingen die wij eventueel zouden willen brengen voor Marge? Bij dit alles dienen we ook vooraleer zomaar de bijdrage van Lisa te becommentariëren, rekening te houden met het belang dat de poppenkleding voor Lisa heeft. Dit belang kunnen we koppelen aan het belang dat wij hechten aan andere willekeurige materiële zaken in onze maatschappij vandaag. Ethisch bekeken is de opoffering dan misschien niet grotesk, menselijk gezien kan het wel een hele opoffering betekenen.
04:00 – 04:17 : Bart wil ook zijn bijdrage leveren op financieel gebied en stelt voor dat hij zal stoppen met roken. Hier reageert Homer onmiddellijk positief op door te zeggen: “Flink zo. Dat is een van de moeilijkste dingen die je ooit zult doen.”. Vervolgens beloont hij Bart onmiddellijk voor zijn gestelde gedrag door hem een dollar te geven. Deze handeling van Homer kunnen we koppelen aan Patterson en Gullion. Zij hebben het over het gebruik van beloningen of versterkers als opvoedingsmethode. Dit is een goede handeling van Homer, Bart belonen voor het stellen van een goed gedrag. Alleen begaat hij enkele fouten. Ten eerste laat hij zich door Bart in de luren leggen, Bart rookt immers niet. En kan dus hoogstens niet beginnen met roken, wat uiteraard wel een goed voornemen is. Een tweede fout die Homer maakt, is de reden waarom Bart zogezegd stopt met roken, is geldgebrek. Ze zoeken immers geld voor een kinderjuf.. Het is dan ook niet echt logisch dat Homer hem hiervoor met geld beloont en dit terwijl er vele andere beloners of versterkers zijn die hij had kunnen gebruiken. Denk daarbij maar aan liefde, aandacht, enzovoort . Het feit dat Homer echter onmiddellijk voor het geld kiest, zegt veel over de heersende mentaliteit. Geld wordt als meest efficiënte versterker gezien en het is voor Homer ook moeilijker om tijd en aandacht in zijn zoon te investeren dan één dollar in zijn zoon te investeren. Dit is iets wat we in onze maatschappij ook zien, geld wordt zowel door kinderen als ouders als ideaal middel gezien. De vraag is echter: is dit wel zo? En indien het effectief zo is, moet daar dan niet dringend iets aan veranderd worden? Enkele voorbeeldjes om dit te duiden: Veelal begint het als volgt, vader of moeder vragen aan de kinderen om een klusje op te knappen en belonen ze hiervoor met wat (extra)zakgeld. Na enige tijd gaan de kinderen het als normaal beschouwen dat ze steeds beloond worden met geld wanneer ze een klusje opknappen. Een klusje opknappen zonder geldelijke beloning, zit er niet meer in. Tenzij de ouders het autoritair gaan afdwingen. Op die manier ontstaat er dus eigenlijk een arbeider-werkgever-relatie, in plaats van een ouder-kindrelatie. In hoeverre dit bevorderlijk is voor de opvoeding, is ten zeerste de vraag. Toch zijn er weinig mensen die zich hier vragen bij stellen, we zien immers dat in opvoedingsprogramma’s er daarom nog niet direct met geld, maar wel in overvloed met materiële beloners wordt gewerkt. Wat de eerste fout van Homer betreft, Lisa doorziet het trucje van Bart, zonder iets te doen toch de indruk wekken iets te doen en er dan in dit geval nog eens extra voor beloond worden ook. Lisa maakt Homer dan ook attent op het feit dat Bart niets gedaan heeft. In eerste instantie wil Homer dit niet aannemen en terwijl hij zegt: “Oh nee, Lisa? Oh nee?” wil hij waarschijnlijk argumenten bedenken om Lisa verder van antwoord te staven. Maar hij vindt geen argumenten integendeel, hij doorziet de truc van Bart en neemt de dollar terug af. Wanneer we dit geheel nu eens bekijken en het nog een keer koppelen met Nagy, en de zijnsloyaliteit van Bart nog eens gaan bekijken, kunnen we enkel tot droevige conclusies komen. We zouden hierop kunnen proberen het door Bart gestelde gedrag ook vanuit de theorie van Nagy te verklaren. Wanneer we dit doen, dienen we ons één belangrijke vraag te stellen: Is of wordt Bart iets te kort gedaan door Marge, waardoor zijn loyaliteitsband verstoord is? Is dit niet het geval dan is het echt wel erg gesteld met Bart en kunnen we dit koppelen met onze maatschappij. In hoeverre komen zulke situaties bij ons voor en welke conclusies kunnen we daaruit trekken?
04:17 – 04:30 : Marge dringt nu opnieuw aan bij Homer, als argument haalt ze aan dat ze nooit om veel vraagt, maar dat ze de kinderjuf echt nodig heeft. Homer beslist dan ook dat er een kinderjuf komt en zal hiervoor zijn bezoekjes aan de burgeroorlogclub laten vallen. Het feit dat Homer uiteindelijk de beslissing neemt en dat Marge ze als het ware moet afsmeken toont duidelijk aan dat de emancipatie van de vrouw bij de Simpsons nog niet voltooid is. En wat ons betreft wij denken misschien dan wel dat de vrouw in onze maatschappij volledig gelijkgesteld is maar men hoeft niet lang te zoeken naar praktijkvoorbeelden die het tegendeel aantonen. Gewoon het bekijken van een aantal realityseries levert genoeg materiaal op.
04:17 – 04:38 : Bij de burgeroorlogclub komen ze te weten dat Homer niet meer komt. Hun reactie hierop is dat ze dan een vervanger moeten zoeken, enige ongerustheid of ontgoocheling valt echter wel niet te bespeuren. Dit zegt veel over de rol die Homer binnen de club speelt. Tevens vormt dit tafereel een mooie afspiegeling van onze eigen vrijetijdsbesteding en manier van omgaan met elkaar in het algemeen. We kunnen wel veel vrienden hebben, maar in hoeverre zijn deze vriendschappen nog echt? En in hoeverre is iemand nog onmisbaar, collega’s op de werkvloer worden vervangen, studenten gaan en komen en haast niemand die erom kraait. Er zijn nog uitzonderingen maar de regel is wel: iedereen is vervangbaar. Homer is het perfecte voorbeeld zonder enige emotie gaan ze op zoek naar een vervanger. Dit zegt veel over de kwaliteit van de heersende vriendschappen in onze maatschappij, we gaan op stap, ontmoeten mensen en maken samen plezier. Daarna gaan we ieder naar huis en misschien zien we elkaar nog eens terug als het uitkomt. Wanneer we dit van vriendschap nu eens doortrekken tot op het domein van de seksualiteit kunnen we misschien op die manier de toenemende populariteit van one-night-stands verklaren. Het eigen plezier en vermaak primeert op het uitbouwen van een goede vriendschapsband of relatie. Gelukkig dat vooral wat het laatste betreft er nog vele zijn die wel de tijd nemen, maar toch kunnen we dit fragment als een ernstige waarschuwing opvatten. En als ideale gelegenheid om eens te bezinnen over onze sociale verhoudingen. Wanneer het nieuws van Homers afhaken bekendgemaakt is en er naar een vervanger is gevraagd komt er een opmerking van een lid van de club, die zegt niet zo gek te zijn op de vertolker van Jackson. Wanneer deze dan vervolgens de club binnenkomt blijkt het een migrant te zijn. Dit kan wijzen op enige xenofobie, een fenomeen dat wij de dag van vandaag maar al te goed kennen.
04:38 – 05:05 : Het nieuws dat de Simpsons een kinderjuf zoeken is bekend geraakt en een eerste kandidaat biedt zich aan. Het gaat om Mw. Pennyfeather een kranige grijze dame. Marge wil een beleeft gesprek op gang brengen maar dit is buiten Homer gerekend. Homer heeft immers de film Mw. Doubtfire gezien ons allen wel bekend. Hier vervaagt dan ook voor hem de grens tussen realiteit en fictie en probeert hij tevergeefs het haar van Mw. Pennyfeather dat hij voor een pruik aanziet uit te trekken. De volgende kandidaat die zich aanmeldt Mw. Perriwinkle roept bij Homer dezelfde reactie op met alle gevolgen van dien. Dit vervagen van de grens tussen realiteit en fictie is een veelvoorkomend fenomeen, ook in onze maatschappij. Deze vervaging zien we in onze maatschappij op verschillende niveaus zich voltrekken. We hebben misschien eerst het humoristische en vrij ongevaarlijke niveau. Op dit niveau kunnen we ook Homer situeren. Om dit niveau duidelijker te maken kunnen we het misschien even staven met voorbeeldjes uit de realiteit bv. Erik Kerremans (De booswicht Latour uit Familie) is al eens in een supermarkt aangepakt door een bejaarde dame die al zij misdaden uit de serie als echt aanzag. Bij het lezen van weekbladen als Dag allemaal zullen hoogstwaarschijnlijk nog wel vele voorbeelden als deze te vinden zijn. Wat opvalt is dat het op dit niveau meestal om bejaarden of kinderen gaat. Dat voor kinderen deze grens niet onmiddellijk duidelijk is valt snel te verklaren. Zij hebben immers nog een hele ontwikkeling voor de boeg een ontwikkeling waarbij ze dit stapsgewijs wel zullen leren en ontdekken. Bij bejaarden ligt dit anders de reden dat bij hen de grens vervaagt kan enerzijds te maken hebben met beginnende dementie. Maar dit dient zeker niet altijd het geval te zijn dat bejaarden die nog goed bij verstand zijn het soms ook moeilijk hebben met die grens kan misschien te maken hebben met het feit dat ze tijdens hun kinderjaren en puberjaren de jaren dat je gevormd wordt nooit met zulke media geconfronteerd zijn. Nu het andere niveau dit is eerder het subtiele niveau dat ook kritische volwassenen wel eens kan treffen. In dit geval spreken we dan over perceptie in de media een perceptie die door politici en anderen vaak doelbewust gebruikt of misbruikt wordt om de mensen te beïnvloeden.
05:05 – 05:20 : Een derde kandidaat meldt zich aan dit maal een jongen die duidelijk voor de harde lijn gaat. Een strenge en desnoods gewelddadige opvoeding zijn zijn ding. Dit is een duidelijke contradictie dat juist iemand zoals hij, iemand die waarschijnlijk een zeer vrije of toch een niet geslaagde en uiteindelijk vrijgevochten opvoeding heeft gekend hier voorstander van is. Homer houdt wel van zulke kandidaat. Zelfs wanneer deze om drank vraagt maakt Homer geen bezwaar en verklapt rustig de plaatsjes waar hij drank verstopt heeft. Het is opvallend hoe Homer waarschijnlijk in de jongen zijn eigen visies en tegelijk gebreken herkent. De visies gaat hij stimuleren en de gebreken tolereert hij probleemloos. Dit geeft goed weer hoe ook in onze maatschappij mensen meer en meer hun gebreken gaan tolereren in plaats van er aan te werken. Gelukkig is er Marge nog die aan de alarmbel trekt. Dit zien we ook bij ons dat het vaak de vrouwen zijn die aan de alarmbel trekken terwijl de mannen eerder laten begaan. Uiteraard is het hier ook de uitzondering die de regel bevestigd.
05:20 – 06:43 : Nu ook de derde kandidaat afgekeurd is ziet Marge het niet meer zitten. Hierop volgend Komen Lisa en Bart binnen met hun muzikale suggesties voor de ideale kinderjuf. Homer zegt “Ik ben één en al oor.” maar terwijl hij dit zegt zien we in zijn gedachten een muzikaal deuntje afspelen. Hiermee wordt nog maar eens duidelijk hoeveel interesse Homer in zijn kinderen heeft. Loopt hier iets mis met de zijnsloyaliteit? (Nagy) We kunnen dan eveneens de bijkomende vraag stellen hoe is het in onze maatschappij hiermee gesteld? We kunnen opmerken dat vele ouders het de dag van vandaag te druk hebben voor hun kinderen. Of we dit ook een breuk in de zijnsloyaliteit kunnen noemen is de vraag. We zien immers dat ouders wel voor kinderopvang zorgen en aan de verkoop van speelgoed in al zijn vormen te zien is er zeker niets mis met de liefde van ouders voor hun kinderen. Alleen is de manier waarop ze die genegenheid uiten misschien wel te materialistisch geworden. Net zoals we gezien hebben bij het gebruik van de dollar als versterker voor Bart. (Patterson en Gullion) Wat de suggesties van Lisa en Bart betreft dan, die marge in tegenstelling tot Homer wel graag aandachtig wil beluisteren. Lisa heeft als het ware een hele boel ideale eigenschappen voor een kinderjuf op een melodietje gezet. Bart vult aan met minder ideale eisen die duidelijk aantonen dat hij de kinderjuf eerder als een persoonlijke meid ziet. Homer vult tijdens de muzikale voordracht geregeld aan met zijn eisen, verwachtingen. Deze eisen van Homer “Ik wil geen dikke en geen schele.” En iemand die voor het minimum loon werkt. Zeggen veel over zijn opvattingen, opvattingen die in onze maatschappij door veel mannen gesteund worden. De opvoeding van kinderen word door hen niet als een volwaardige job gezien vandaar ook hun vaak neerbuigende houding ten opzichte van huismoeders. Ook wordt het belang dat aan het uiterlijk wordt gehecht nog eens in de verf gezet. En het (vooroordeel/feit) dat mannen meer met het uiterlijk dan met het innerlijke bezig zijn wordt hier bevestigd. Een trieste maar wel reële bevestiging. Wat we hier wel ook opnieuw zien is dat het de vrouwen zijn Lisa en Marge die de mannen hier respectievelijk Bart en Homer op de vingers tikken. Dit is een correcte weergave van onze maatschappij waarin het ook vaak de vrouwen zijn die de schone schijn doorkijken en respect en begrip tonen. Het is wel spijtig om dit te moeten zeggen maar wanneer we het gehele plaatje eens bekijken mannen en vrouwen kunnen we wel vaststellen dat de dag van vandaag eerder de negatieve oppervlakkigheid en andere eigenschappen van de man overnemen in plaats dat zij een gunstige invloed op de man uitoefenen. Uiteindelijk duikt dan grootvader Simpson opnieuw op. Hij biedt zijn diensten aan maar deze worden met eenparigheid van stemmen afgewezen. Dit maakt duidelijk dat net als in onze maatschappij bij de Simpsons de diensten en meerwaarde die ouderen kunnen leveren voor maatschappij en opvoeding niet worden gewaardeerd.
06:43 – 07:10 : Hierop zucht Marge dan en zegt: “Dat was mooi. Maar ik weet niet waar we zo iemand kunnen vinden.”. Marge haar woorden zijn nog niet koud of in door het raam zien we de redding komen aan vliegen. De redding lijkt uit lang vervlogen tijden te komen. Dit is misschien wel logisch want vandaag de dag denken ook vele mensen dat door terug te grijpen naar het verleden vele problemen opgelost kunnen worden. Alleen wanneer de hulp uit het verleden onderweg is wordt ze onmiddellijk gehinderd door de nieuwe geïndustrialiseerde wereld. Eerst moet ze de kerncentrale passeren (Hier zit echter wel een fout in de aflevering een kerncentrale stoot immers enkel waterdamp uit en geen grijze op de adem slaande rook.), vervolgens krijgt ze nog te maken met telefoonkabels en een geparkeerde wagen.
07:10 – 07:17 : De hulp uit het verleden komt aan en stelt zich voor als Shary Bobbins. Homer legt opnieuw onmiddellijk de link met een filmpersonage, ditmaal wel niet onterecht. Shary Bobbins doet hem immers meteen (ons waarschijnlijk ook) aan Mary Poppins denken. Hierop reageert Shary Bobbins meteen en zegt: “Nee ik ben een originele creatie zoals Ricky Mouse en Monald Muck.”. Dit is een zeer interessant gegeven enerzijds bepleit ze immers haar originaliteit maar anderzijds geeft ze toe dat ze een creatie is. Ook het belang dat ze hecht aan haar eigenheid en de sprekende gelijkenissen die ze anderzijds aanhaalt zoals Ricky Mouse en Monald Muck zijn sprekend voor onze maatschappij. Wij kunnen immers niet genoeg benadrukken dat we identiek zijn maar anderzijds laten we ons vlot door de massa en de massamedia vormen. We noemen onszelf dus graag uniek maar verlangen en streven er anderzijds volop naar zo gelijk mogelijk te zijn. Wat ons ook vrij goed lukt.
07:17 – 07:25 : Vervolgens zegt Shary Bobbins: “Als jullie juf zal ik verhalen vertellen en luiers omdoen.”. Hierop komt grootvader Simpson binnen en zegt “Bij mij mag u beide doen.”. Dit vormt opnieuw een indicatie dat grootvader Simpson misschien wel begint te dementeren. Hij voelt zich terug aangetrokken tot kinderlijke zaken en vertoont ook op fysisch vlak terug kinderlijk gedrag (heeft een luier nodig). Dit is merkwaardig de vraag die we ons hierbij kunnen stellen is dit op alle vlakken terug kinds worden wat is daar de oorzaak? Kan het misschien iets te maken hebben met het feit dat ouderen totaal niet meer mee kunnen in onze snel evoluerende maatschappij (zoals eerder al gesuggereerd) en maakt dit dan dat zij misschien om de complexiteit van het heden te vermijden gaan terug gaan (in gedachten) naar hun kindertijd toen alles nog eenvoudig en voor de hand liggend was voor hen. En zou het dan kunnen zijn dat dit mentaal terug keren naar hun kindertijd ook maakt dat ze fysiek voor een stuk terugkeren (incontinentie)? Of zijn er andere medisch meer voor de hand liggende redenen? Dit wat grootvader Simpson betreft over Shary Bobbins krijgen we hier een zeer positief beeld, het ziet er naar uit dat zij aan de strenge eisen gaat voldoen.
07:25 – 08:15 : Om helemaal zeker te zijn dat Shary Bobbins voldoet wordt ze aan een sollicitatiegesprek onderworpen door Homer. Het feit dat Homer hier de leiding in neemt is weer veelzeggend over de positie van Marge. De eerste vraag die Homer stelt: “Hebt u slechte gewoonten?”. Hierop antwoordt ze: “Ik ben eigenlijk bijna perfect.”. Dit antwoord zegt veel over Shary Bobbins en eveneens over de mentaliteit die in de “goede oude tijd” heerste. Men dacht immers toen ook dat men bijna perfect was en stond niet open voor een kritische inmenging. Op dit antwoord, antwoordt Homer met de woorden: “Wel, ik ook.”. Wat hij daaropvolgend aan gedrag ten toon spreidt laat echter wel het tegendeel zien. Waarom vindt hij zichzelf dan toch perfect? Wel, we zien dat mensen in onze maatschappij de dag van vandaag meer en meer hun tekortkomingen in plaats van er aan te werken uit gemakzucht, gaan verheerlijken. Homer zijn volgende vraag luidt “Wie was uw vorige werkgever?” Hierop ontstaat een misverstand: Shary Bobbins antwoordt immers “Lord en Lady Huffington uit Sussex.”. Homer vraagt hierop aan Marge “Kennen we ze?”. Waarop Marge antwoordt “Nee” Hierop vraagt Homer weer “Is dat niet de zwarte van op de bowling?”. Marge zegt Homer “Dat is Carl.”. Waaruit hij dan de onterechte conclusie trekt dat Shary Bobbins voor Carl heeft gewerkt. Dit geeft in een eerste plaats een niet zo positief beeld van Homer zijn verstandelijke vermogens. Iedereen weet immers dat Sussex in Engeland ligt en Shary Bobbins haar vorige werkgever hoogstwaarschijnlijk niet geneigd was de Atlantische Oceaan over te steken om te bowlingen. Verder wil dit fragment waarschijnlijk ook aantonen dat mensen in onze maatschappij vaak te snel op basis van beperkte informatie een oordeel/vooroordeel vellen en zich daar dan op vast pinnen. Wat nu volgt is een vraag van Bart: “Ik moet eigenlijk mijn huiswerk maken, maar u betrapt me met een Playmens. Wat doet u? wat doet u?”. Het antwoord van Shary Bobbins hierop is: “Ik dwing je om elk artikel te lezen. Ook dat van Norman Mailer over zijn libido.”. Hierop besluiten Homer en Marge dat Shary Bobbins de perfecte kinderjuf is die ze zoeken.
08:15 – 08:35 : Het volgende wat we te zien krijgen is Shary Bobbins die met de kinderen naar boven trekt/ Merkwaardigheden hierbij zijn: dat ze eerst gaat op een spectaculaire manier en blijkbaar de weg al kent, dat Maggy zelfstandig achterna de trap op komt en dat haar achterste de trapleuning boent. Wat verder nog merkwaardig is, is het feit dat ook Bart haar enthousiast volgt en dat terwijl ze hem juist een niet zo leuke straf gesuggereerd had.
08:35 – 10:20 : Eens boven aangekomen stelt ze de kinderen voor eerst de kamer op te ruimen. Hiermee maakt ze zich niet meteen populair, maar dit lost ze op door een liedje begingen te zingen met tips voor de kinderen. Wanneer we dit liedje en de bijhorende beelden eens goed analyseren stuiten we echter wel op verschillende eigenaardigheden. Ten eerste de tekst van het liedje komt al niet meer overeen met het vroegere ideaalbeeld wat het wel weergeeft is hoe je de schijn kan ophouden. Het adviseert om je taken vlug en halfslachtig te doen zodat iedereen tevreden is maar de geleverde inspanningen toch beperkt blijven. Dit wordt de Amerikaanse manier genoemd, door iedereen toegepast. Door de ouders, de winkelier en zelfs de politieagent. Wanneer we het over de ouders hebben zien we Homer een oude salonstoel bij de buren in de tuin kieperen. Flanders de buurman krijgt deze bijna op zijn hoofd en terwijl word er gezongen zolang niemand het ziet. Het feit dat, dat gezongen wordt terwijl Flanders het ziet wil waarschijnlijk zeggen dat dergelijke dingen in de maatschappij van de Simpsons getolereerd wordt. Verder zien we dan ook hoe Maggy eigenlijk vergeten wordt gedurende het filmpje en onopgemerkt in een kist verdwijnt. Hier is duidelijk een verantwoordelijkheidsprobleem: zowel Lisa die Maggy in de kist werpt als Bart en Shary Bobbins die bij in de kamer aanwezig zijn op dat ogenblik. Is het trouwens niet Shary Bobbins haar taak om voor alle kinderen in het gezin te zorgen? Ook de scène bij de winkelier is sprekend. Er wordt mooi bezongen hoe deze zijn klanten te veel aanrekent voor vlees en melk die dan op de koop toe nog vervallen is ook. Het feit dat de winkelier in het bijhorende filmpje een vreemdeling is bevestigt natuurlijk nog eens mooi het vooroordeel. Ook het feit dat hij het stof van het vlees blaast bevestigt het vooroordeel dat vreemdelingen niet zulke propere mensen zijn. Op de bus melk staat dan weer een opsporingsbericht voor Shary Bobbins dit kan iets te maken hebben met het feit dat ze een bedreiging vormt voor de Amerikaanse opvoeding of anderzijds kan het zijn dat ieder gezin haar wil als hulp om weer op het rechte pad te raken. Verder komt ook een sprekende scène met de politieagent aan bod die vermoeid uitblaast op een bankje en zich absoluut geen zorgen maakt over de misdaad die achter zich plaats vindt. Zijn kapotte sokken kunnen duiden op de financiële problemen omtrent de veiligheidsinstanties. Het uiteindelijke resultaat van het liedje is dat iedereen tevreden is. Het filmpje dat tegelijkertijd afspeelt geeft wel een minder mooi beeld zeker op het einde wanneer Homer de slaapkamer deur dichttrekt zien we tot welke of juist hoe deze manier tot geen resultaten leidt want alles is weer precies even erg als bij het binnenkomen. Dit fragment toont ons duidelijk dat er iets aan de hand is op alle vlakken. En in onze maatschappij zien we gelijkaardige problemen veiligheid, vreemdelingen, sociale verhoudingen tussen mensen onderling en de milieu problematiek (Bart die rustig het vuilnis buiten gooit kunnen we vergelijken met het sluikstorten bij ons.). De vraag die we ons dan ook kunnen stellen hierbij is hoe gaat het met onze maatschappij aflopen als niemand zijn verantwoordelijkheid gaat opnemen en we steeds alle problemen blijven verdoezelen en weg relativeren?
10:20 – 10:35 : Vervolgens gaat Shary Bobbins wandelen met de kinderen, zij als model kinderjuf en de kinderen als model kinderen. Op hun wandeling door het park zien we vervolgens dat alle zware jongens als het ware lammetjes geworden zijn. (Dit kunnen we misschien in verband brengen met Judith Rich Harris. Zij stelt dat de opvoeding van kinderen jongeren voor een groot deel gebeurt en afhankelijk is van de maatschappij. En wat we hier toch duidelijk zien is dat wanneer 1 gezin namelijk de Simpsons duidelijk veranderen dit op heel hun omgeving afstraalt. Heel de omgeving wordt als het ware door Shary Bobbins en haar nieuwe modelgezin beïnvloed.) Dit is een zeer positieve boodschap die in deze scène verwerkt zit, namelijk de volgende wanneer iemand het goede voorbeeld geeft wordt hier snel en makkelijk gevolg aangegeven. (Shary Bobbins geeft het goede voorbeeld en haar positieve invloed spiegelt af op heel de omgeving.) Wanneer wij dus net als Shary Bobbins iets positiefs op starten gaat dit ook afstralen op onze omgeving. Een goede daad is dan ook meer dan een druppel op een hete plaat.
10:35 – 11:15 : Shary Bobbins wandelt samen met de kinderen verder en ze komen een straatmuzikant tegen uit Schotland. Wat opvalt is dat de mensen wel toekijken maar snel verdwijnen wanneer de act afgelopen is en de muzikant geld wil inzamelen. Dit toont aan dat mensen ook in onze maatschappij eerder geneigd zijn iets gratis mee te pikken in plaats van ervoor te betalen. Verder komen we te weten dat de straatmuzikant blijkbaar nog verloofd geweest is met Shary Bobbins, die toen blind was. Wanneer ze weer kon zien liet ze hem vallen om zijn uiterlijk. Dit geeft weer dat ook schijnbaar perfecte mensen hun zwakke kantjes hebben. Wat verder nog opvalt is hoe kalm Shary Bobbins hierbij blijft, er valt geen schaamte te bespeuren bij haar. Dat zien we ook in onze maatschappij de dag van vandaag dat mensen schaamteloos anderen uitsluiten en minachten. Het feit dat Shary Bobbins dit ook gedaan heeft maakt ons er ook attent op dat zulke praktijken niet nieuw zijn maar al sinds mensenheugenis voorkomen. Ook in het schijnbaar perfecte verleden. Wanneer we uiteindelijk deze scène nog eens bekijken met het oog op de film wereld kunnen we ook niet om de sprekende gelijkenis heen. Shary Bobbins en de straatartiest en Marie Poppins en de straatartiest.
11:15 – 11:28 : Shary Bobbins wandelt met de kinderen verder en ze lijken nu wel in het verleden te komen. De klederdracht en ook de jongen die al roepend kranten probeert te verkopen. Verder zien we ook de schooldirecteur die een leerling probeert te verkopen. Wat we hieruit kunnen leren is dat ook vroeger niet alles perfect was. Laat ons maar eens kijken naar het hoofdpunt uit de krant: “The Ripper slaat toe in Whitechapel.”. Verder hebben we ook het verkopen van de jongen. Dit zijn allemaal duidelijke aanwijzingen die ons laten zien dat vroeger ook niet alles perfect was. Verder zien we ook een actualisatie. De leerling vraagt immers aan de schooldirecteur: “Mag dit eigenlijk wel?”. Deze antwoordt hierop: “Alleen hier en in Mississippi.”. Dit is een duidelijke verwijzing naar de vaak totaal verschillende wetten die in de verschillende Amerikaanse staten ook vandaag nog gehanteerd worden. Als voorbeeld kunnen we stellen dat bv. De doodstraf in de meeste Amerikaanse staten toegestaan is maar in andere verboden wat de prostitutie betreft deze is dan weer in zowat elke staat verboden behalve in één.
11:28 – 12:05 : Nu zijn de kinderen samen met Shary Bobbins aan het vliegeren in het park een duidelijkere link naar de film Marie Poppins kan haast niet. Wat we verder vaststellen is dat zelfs de anders zo rebellerende Bart zich als het voorbeeldige jongetje gedraagt(zijn haar ligt zelfs mooi gekamd). En merkwaardig genoeg bevalt het hem zelfs. Plots komt mister Burns langs. Hij vindt al dat gevlieger gedoe de grootste onzin. Mister Burns kan voor ons symbool staan als de hardvochtige rationele kapitalist. Dat hij wanneer Shary Bobbins hem eerst tegen zijn zin een vlieger in de hand stopt plotseling door het vliegeren gecharmeerd raakt. Wat dan volgt de blikseminslag doet ongetwijfeld denken aan de ontdekking van de elektriciteit. Maar de betekenis die hier achter zit vooral achter het hart van Mister Burns dat weer begint te kloppen is eerder dat de verharde en zo eigenlijk levenloos geworden zakenman terug tot leven komt. Dat hij terug ontdekt wat buiten geld echt belangrijk is in het leven. In die zin verricht Shary Bobbins dan ook een echt wonder. Een wonder dat wij misschien ook wel met onszelf of anderen kunnen verrichten.
12:05 – 12:25 : Marge en Homer zijn het er ook over eens dat Shary Bobbins wonderen verricht. Marge is dan ook van haar stress verlost en haar haar is haast steviger als ooit daarvoor. Het kan zelfs een parasol dragen. Dit wekt opnieuw Homer zijn lusten op en hij neemt haar mee naar boven. Het feit dat uiterlijke aantrekkingsfactoren zo belangrijk zijn voor Homer en mede bepalend zijn voor zijn driften is ons niet vreemd. In onze maatschappij zien wij immers ook dat uiterlijke uitstraling en beantwoorden aan het schoonheidsideaal zeer belangrijk zijn. Dit verklaart dan ook eveneens het veelvuldig voorkomen van anorexia en misschien kunnen we depressies voor een deel op deze manier ook wel verklaren.
12:25 – 12:45 : Shary Bobbins stuurt de kinderen naar bed, maar deze hebben hier nog geen zin in. En vragen Shary Bobbins om nog een liedje te zingen. Hierop antwoordt zij: “Ik ben geen jukebox, verdorie.” Maar ze weet zich snel te herpakken en zegt: “Goed…” met een brede glimlach. Dit kunnen we dus als een moment van zwakte zien. Het altijd perfect zijn wordt Shary Bobbins wat te veel. Dit zien we ook in onze maatschappij mensen die het goed voorhebben laten ook af en toe wel eens steken vallen. Niemand is immers perfect, niet in onze maatschappij en ook niet in deze van de Simpsons. We hebben trouwens in een voorgaand fragment reeds gezien dat ook Shary Bobbins vroeger wel eens niet echt correcte handelswijzen heeft toegepast.
12:45 – 14:15 : Shary Bobbins begint een liedje te zingen. Het handelt over een dronkaard Barney die voor de deur van een taverne om bier lag te smeken. De waard komt daarop met een jachtgeweer naar buiten om hem te verdrijven. De reactie van Barney hierop is hij neemt 2 dollar die hij naar eigen zeggen juist op de grond heeft gevonden. Nu ontvangt de waard hem met open armen en gaan ze samen de taverne binnen. Uit dit liedje kunnen we vervolgens drie belangrijke lessen leren. Of beter gezegd het liedje bevat 3 vingerwijzingen in de eerste plaats naar de Amerikaanse samenleving. Een eerste vingerwijzing die we uit het liedje kunnen halen is de volgende. In hoeverre worden wij door anderen echt als vrienden aan zien of in hoeverre draait alles alleen maar om het geld? Barney de dronkaard wordt immers eerst veracht door de waard en vervolgens tot vriend gepromoveerd en dat voor 2 dollar. In hoeverre geldt dit binnen onze maatschappij? Verder zien we ook dat de waard onmiddellijk naar een wapen grijpt. Dit is een tweede vingerwijzing. In hoeverre trachten wij niet allen onmiddellijk met geweld op te lossen in onze maatschappij. En het feit dat de waard zomaar over een jachtgeweer beschikt is misschien wel een kritische bedenking waard (Amerikaanse wapenwet). Wanneer we dit tafereeltje nu ook eens in het plaatje van de Amerikaanse gezondheidszorg plaatsen, zien we misschien de link tussen Barney die zonder geld de taverne niet in komt en patiënten in Amerikaanse ziekenhuizen die eerst moeten aantonen dat ze hun ziekenhuisfacturen gaan kunnen betalen alvorens ze een behandeling krijgen. Dit zijn allemaal zaken waar we ernstige bedenkingen kunnen bij hebben. We moeten tegelijkertijd wel toegeven dat bij ons in Europa de situatie minder erg is, maar zijn wij in Europa momenteel niet volop bezig Amerika achterna te gaan? (liberaliseringen?) Wat voorts nog schrijnend is, is het feit dat Shary Bobbins dit bezingt als een liefelijk tafereeltje. Is dit niet waar wij ook toe geneigd zijn onze gebreken en tekortkomingen en andere problemen in onze maatschappij te aanvaarden er in te berusten en ze vervolgens zelf gaan verheerlijken. Dit is wel makkelijk want op die manier maken we het ons wel erg makkelijk om tevreden en gelukkige mensen te zijn. Maar ten koste van wat of wie is dat dan wel niet? Ook maakt die verheerlijking de toekomst van onze kinderen ineens een stuk rooskleuriger alleen is de vraag maakt dit de toekomst ook beter. Wanneer we dit even terug met de Simpsons vergelijken: Bart vraagt aan Homer: “Mag ik een zatlap zijn?”. Het antwoord van Homer hierop: “Pas als je vijftien bent, Bartje klein… .” is een antwoord dat Bart ongetwijfeld een mooi vooruitzicht bezorgt, maar is dit ook een mooie toekomst voor Bart? En deze vraag kunnen we eveneens aan onze maatschappij vandaag stellen.
14:15 – 14:27 : Het gezin Simpson zit aan tafel te genieten van een uitgebreide maaltijd. Hierbij maakt Homer de opmerking: “Lekkere bloedworst.”, Bart antwoordt hierop: “Bloed is het geheime ingrediënt.”. De reactie van Homer hierop: “Bloed? Dan liever de pastei met hersentjes en nieren.” Is sprekend ook voor mensen in onze maatschappij. Ze consumeren een heleboel producten zonder er de afkomst van te kennen. Een afkomst die veelal zelfs logisch af te leiden valt kennen zij niet. Bedenk maar eens hoeveel mensen (consumenten) er zullen stilstaan bij het dierenleed wanneer zij een bontjas kopen. Hoeveel jongeren zullen beseffen dat hun sportschoenen door onderdrukte kinderen zijn geproduceerd. Nochtans zijn hierrond reeds vele campagnes gevoerd. Maar net zoals Homer de link tussen bloedworst en bloed niet lijkt te leggen, lijkt het alsof wij deze (emotionele?) link tussen de campagnes en de producten niet leggen. Wanneer we het dan wel vatten moeten we er ook voor zorgen dat we goede alternatieven kiezen. Homer kiest als alternatief voor bloedworstpastei met hersentjes en nieren. Verder valt in deze scène nog één ding erg op en dat is de kleding, heel het gezin zit er nu veel beter gekleed bij. Dit toont nog maar eens de grote en verregaande invloed van Shary Bobbins aan.
14:27 – 14:47 : Shary Bobbins vindt de tijd rijp om terug te vertrekken, ze gelooft dat haar werk erop zit. Marge bedankt haar voor alles ook Homer toont zijn appreciatie maar dan wel op een speciale manier: “Je hebt ook mij veranderd. Ik ben geen workaholic meer.”. Een eerste vreemde zaak is dat het woordje ik 3 maal voor komt in een bedankzin voor iemand anders. En ook wat Homer zegt “Je hebt ook mij veranderd. Ik ben geen workaholic meer.” Is Homer ooit een workaholic geweest? En is hij buiten wat andere kleren echt veranderd? Bij het zien van dit alles is het voor ons interessant om eens te kijken hoe het met ons zit. Wanneer wij iets in ons leven veranderen zijn wij dan niet te snel tevreden en van zelfvoldaanheid vervuld? En is er op die manier wel een kans dat er wezenlijk iets verandert?
14:47 – 15:07 : Shary Bobbins is nog maar net buiten of Homer gooit Bart al uit de raam en heel het huishouden staat opnieuw op stelten. Wanneer Shary Bobbins dan maar terug naar binnengaat ziet ze Lisa met een lepel en steelpan om aandacht vragen. Terwijl Maggy de meeste verantwoordelijkheid lijkt te dragen. Zij is immers de brandende gordijn aan het blussen. Marge zit op de vensterbank te bibberen en verliest weer volop haar. Bij het zien van dit alles besluit Shary Bobbins om toch nog maar wat te blijven. Wat we hier zien is zeer interessant om te begingen hoe snel zijn de Simpsons niet hervallen en Maggy die de meest verantwoordelijke positie inneemt. Dit is hoogst eigenaardig? Of toch niet? Voorgaande hebben we gezien hoe één persoon Shary Bobbins een zeer grote inpakt heeft gehad op de Simpsons maatschappij. Maar eens zij verdwenen is verdwijnt ook al haar goede invloed als sneeuw voor de zon. We kunnen dus stellen dat haar invloed niet fundamenteel was en dit brengt ons dan bij het ervaringsgericht onderwijs (EGO). Dat stelt immers ook dat er om blijvende resultaten te behalen er fundamenteel geleerd moet worden. De situatie bij de Simpsons thuis toont dan ook aan dat Shary Bobbins niet fundamenteel gewerkt heeft en dat het dus blijkbaar heel moeilijk is een maatschappelijke trend te breken. Een positieve hype veroorzaken gaat snel en is blijkbaar vrij eenvoudig maar echt iets veranderen blijkt wel zeer moeilijk te zijn. Dit geldt eveneens ook voor onze maatschappij. Dan rest ons nog het gegeven dat Maggy de meeste verantwoordelijkheid neemt, zou dit iets te maken kunnen hebben met het feit dat Maggy vanwege haar jonge leeftijd nog niet beïnvloed is door de maatschappij? En kan hier dan misschien de oplossing liggen nog zeer jonge kinderen afschermen van de maatschappij om ze zo duurzaam anders te vormen?
15:07 – 15:20 : Als volgt zien we grootvader Simpson die Shary Bobbins haar paraplu gevonden heeft en er mee wegvliegt. Dit speels kinderlijk worden van grootvader Simpson bevestigt nogmaals ons vermoeden dat hij gaat dementeren. Verder wanneer we hem hebben horen zeggen: “Nu voel ik pas dat ik leef.” horen we kort daarna ook grootvader Simpsons gesnurk op de achtergrond. Dit maakt ons duidelijk dat hij ondanks het feit dat hij nu pas voelt dat hij leeft eigenlijk stilletjesaan zijn einde nadert. Hij dommelt als het ware op een actieve manier in de eeuwige slaap van de dood. Shary Bobbins ziet dit met lede ogen aan.
15:20 – 15:30 : Shary Bobbins heeft ondertussen andere meer onderdanige dan opvoedende kleren aangetrokken en is bezig met Bart op zijn wenken te bedienen. Een gegeven waar Bart duidelijk ten volle van profiteert.
15:30 – 15:52 : De Simpsons bekijken een televisie programma “Hoe ze begonnen.”. Het programma laat zien hoe bekende filmsterren van nu hun carrière ooit gestart zijn. Wat ons hierbij vrijwel meteen duidelijk wordt is dat ze veelal op een vrij inhoudsloze manier aan hun carrière begonnen zijn. Wanneer we dan terugkijken naar de televisieprogramma’s die de Simpsons eerder aan het bekijken waren zien we dat de inhoudsloosheid blijkbaar gebleven is.
15:52 – 16:15 : Vervolgens vraagt Homer om nog een biertje. Shary Bobbins probeert hem met een liedje aan te zetten tot het zelf gaan halen van het biertje. Maar Homer en Bart spannen hiertegen samen en Shary Bobbins gaat dan uiteindelijk zelf Homer zijn biertje halen. Het nieuwe lijkt van haar aanpak af en met het nieuwe is ook het efficiënte verdwenen. Dit zien we ook vaak bij programma’s als de Super Nanny dat eens het nieuwe van de aanpak is en de supernanny van het toneel verdwenen is ouders en kinderen in dezelfde oude fouten hervallen.
16:15 – 16:33 : De Simpsons zijn nog steeds naar de show “Hoe ze begonnen.” aan het kijken. In het volgende zwart wit tafereel dat op de show te zien is wordt duidelijk wat de waarde van een mensenleven voor de filmwereld betekent. Misschien gevaarlijk als je bedenkt hoe ver de invloed van deze wereld gaat. Bovendien is de filmwereld ook vaak een gekruide versie van de echte wereld. Dit dient ons toch wel even aan het denken te zetten. De verwijzingen naar onze filmindustrie zijn in dit fragment wanneer je naar de namen kijkt bv. Charles Bronson niet moeilijk te vinden. Dat de linken zo duidelijk zijn maakt ook meteen duidelijk dat de problemen bij ons zeker niet minder erg zijn.
16:33 – 16:52 : Bart ligt op zijn bed cakejes tegen de muur te gooien (heel zijn kamer is een puinhoop). Shary Bobbins komt de kamer binnen en berispt Bart om de rommel. Deze zegt hierop wel: “Ik doe er direct iets aan.” maar dit is hij duidelijk niet van plan. Shary Bobbins probeert hem hierop nog eens te motiveren door hem te doen terugdenken aan haar eerder gegeven tips. Maar dit baat niet en Shary Bobbins verlaat met een zucht de kamer. Wat verder nog markant is, is het feit dat Bart zomaar eten tegen de muur gooit. Dit toont aan dat voedsel in de Simpsons maatschappij zo gewoon geworden is dat we er geen respect meer voor hebben. We verkwisten het zelfs duchtig en dat terwijl elders mensen honger leiden. Dit is een fenomeen dat ook wij kennen in onze maatschappij. (Wanneer we dit fragment ook goed bekijken en de cakes op de muur en in de doos tellen kunnen we enkele montage fouten vaststellen. Misschien wel bewust gedaan om de kijkers duidelijk te maken dat de Simpsons ook al is het een tekenfilm deze toch volgens de regels van de film zijn gemaakt.)
16:52 – 17:25 : Lisa zit naar de Itchi en Scratschy Show te kijken.
In deze show probeert gastregisseur Quentin Tarantino aan te tonen dat overal in de Simpsons maatschappij geweld aanwezig is. (Geldt evenzeer voor onze maatschappij.) Wat echter opvalt is dat de regisseur, diegene die het probleem wil aankaarten dus zelf het slachtoffer wordt van geweld. Wanneer we in onze maatschappij kijken en eens stilstaan bij bijvoorbeeld de moord op Theo Van Gogh zien we dan niet een gelijkaardig fenomeen? De aankaarter van een probleem die zelf slachtoffer wordt. Dit is uiteraard niet alles wat in dit filmpje zit wanneer we eens kijken naar hoe dader en slachtoffer op het einde verbroederen. Doet ons dat dan niet denken aan het Stockholmsyndroom?
17:25 – 17:37 : Shary Bobbins vraagt Lisa om toch niet altijd voor de televisie te zitten. En wil haar naar buiten naar de echte wereld lokken. Dit lukt haar niet, ook wanneer ze magische trucjes als een theekransje op het plafond voorstelt verandert dit niets aan Lisa’s houding. Dit fenomeen herkennen we duidelijk vanuit onze maatschappij jongeren sluiten zich af van de echte wereld die voor hen saai en bekend geworden is en sluiten zich tegelijkertijd op in een virtuele wereld. Dit kan tot extreme situaties leiden zoals de maffia die kinderen dwingt haast non-stop computerspelletjes te spelen om zo virtueel geld te verdienen. Dit virtueel geld wordt door de maffia dan verhandeld aan rijke gamers op het internet tegen echt geld. Of kinderen die zo verslaafd zijn dat ze hun kamer niet meer uitwillen. Dit zijn extreme uitzonderingen maar het dient gezegd dat deze uitzonderingen toenemen in aantal.
17:37 – 18:05 : Shary Bobbins verliest er de moed bij en begint te drinken. Samen met Barney de dronkaard bezat ze zich in de woonkamer. De dronkaard Barney beklaagt zich samen met Shary Bobbins. Alleen is er een verschil tussen hun klagen Shary Bobbins zit aan de grond omdat haar opvoedingsproject gefaald heeft. Barney klaagt omdat hij zijn zout vaatje niet vindt. Dat hij dan uiteindelijk blijkbaar toch makkelijk terug vindt. Dit zegt niet alleen veel over Barney maar ook over onze maatschappij Barney klaagt immers zonder gegronde reden klagen is voor hem haast een hobby geworden. Zien we dat soms ook niet bij mensen in onze maatschappij? Kennen wij geen mensen die steeds maar zichzelf beklagen maar het al bij al goed hebben en toch wel gelukkig zijn. Wanneer de Simpsons opmerken hoe ze Shary Bobbins gebroken hebben raakt dit hen en willen ze iets doen. Alleen Bart een van de grote oorzaken blijft zijn schuld ontkennen door te zeggen: “Schaam jullie.”. Hij heeft dit ook nog maar juist gezegd en hij gooit weer een cakeje tegen de muur.
18:05 – 18:22 : Marge probeert Shary Bobbins te troosten. Door te vertellen dat het haar ook niet gelukt is en dat ze het voortaan gewoon over zich laat gaan. Shary Bobbins heeft het hier moeilijk mee. Vooral wanneer blijkt dat ze echt niets heeft kunnen veranderen.
18:22 – 19:03 : Om Shary Bobbins terug wat op te monteren zingen de Simpsons een liedje. In dit liedje zetten ze al hun zwakke kanten in de verf. Ze zijn er haast fier op en voelen niet de minste behoefte er iets aan te veranderen. Dit zegt weer veel over de Simpsons. En de vraag die we ons daar wederom bij kunnen stellen in hoeverre verheerlijken wij onze tekortkomingen en nestelen we ons in eigen lof? Flanders de buurman zingt op een bepaald moment mee: “Ze zijn niet perfect, maar ja, bemin u naaste.”, hierop reageert Homer botweg met: “Kop dicht, Flanders.”. En dit neemt Flanders zonder probleem en zegt: “Okilidoki-du.”. Dit kunnen we als een Kritiek zien op het Christendom. Flanders is immers een zeer gelovig man. We kunnen zijn houding dus vergelijken met deze van het Christendom. En de kritiek naar het Christendom toe kan zijn dat ze alles met de mantel der liefde toe dekken in plaats van ook eens met de vinger te durven wijzen en betere alternatieven aan te bevelen.
19:03 – 19:20 : Shary Bobbins zingt nu ook mee: “Ik ben niet bitter, maar ik vind hier geen geschitter. En dus verlaat ik jullie nu… .”. Dit kunnen we koppelen aan de mentaliteit van sommige conservatieve mensen in onze maatschappij. Ze hebben hun mening en visie deze bevat wel een belangrijke kern van waarheid maar met de realisatie is iets misgegaan. En dus geven ze het op en zullen misschien later en elders wel opnieuw proberen. Ze verloochenen hun visies niet maar geven de uitdraging ervan op. Ze neemt dan ook haar paraplu terug waar grootvader Simpson mee neergestort is in een boom. Grootvader Simpson hangt zelf ook nog levenloos in de boom, maar niemand die er aandacht aan besteedt. Misschien kunnen we ons bij het zien van dit fragment eens afvragen hoeveel aandacht wij aan onze hulpbehoevende bejaarden besteden? Voor de Simpsons is het echter net alsof hun grootvader al jaren dood in die boom hangt.
19:20 – 19:32 : Shary Bobbins verdwijnt in de lucht op de zelfde manier als dat ze gekomen is. Ze wordt door de Simpsons uitgewuifd en ook door Barney de dronkaard die ditmaal nuchter lijkt. Hij roept haar wel toe met superman. Hieruit kunnen we besluiten dat hij eigenlijk niet Shary Bobbins maar wel haar daden uitgewuifd. Dit is wat in onze maatschappij ook veel gebeurt personen worden vergeten alleen daden onthouden we, we kijken naar daden maar de tijd om echt de persoon en zijn persoonlijkheid te bekijken nemen en krijgen we niet. Lisa vraagt zich af of ze Shary Bobbins ooit nog zullen terugzien. Homer antwoordt hierop “Vast wel lieverd.”. Homer heeft dit nog maar juist uitgesproken of Shary Bobbins wordt door de straalmotor van een vliegtuig verslonden. De hoop uit het verleden die bij haar aankomst reeds hinder ondervond van de verregaande industrialisatie is nu door deze definitief vernietigd bij haar vertrek. Dit zien we ook in onze hedendaagse maatschappij hoe steeds meer het sprenkeltje hoop uit het verleden, de laatste strohalm, herinnering die nog overblijft vernietigd wordt bv. De laatste stukjes natuurschoon worden langzaam aangeknaagd, de moraal en de resten ervan in de wetgeving brokkelen verder af en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
--------------------------------------
Nabespreking :
Wanneer we nu de aflevering in zijn geheel bekeken hebben kunnen we stellen dat er 3 grote thema’s aan bod komen. Een eerste en tevens meest voor de hand liggend thema is dat van de opvoeding. Een tweede handelt over dementie en hoe wij hier mee omgaan. Dit thema is uitbreidbaar naar bejaarden in het algemeen. En tot slot hebben we het laatste grote thema dat in de aflevering aan bod komt media. Deze 3 thema’s komen tijdens de 20 minuten durende aflevering ruim aan bod en de makers hebben een kritische kwinkslag naar onze maatschappij hierbij zeker niet vermeden. Kort omschreven kunnen we zeggen dat de aflevering als een spiegel voor onze maatschappij kan dienen. Het niet al te positieve einde van de aflevering, er is immers niets veranderd alles is gebleven zoals het was. Het biedt ons dan ook een niet al te mooi toekomstperspectief. De makers willen ons dan ook door het overdreven voorstellen van de zaken in de aflevering wakker schudden en aanzetten tot actie voor het helemaal uit de hand loopt. Ze gaan zelfs een stap verder en laten zien hoe het al geprobeerd en tevens mislukt is de problemen op te lossen. Hoe we het dan wel dienen aan te pakken dat blijft een open vraag waarop de makers waarschijnlijk zelf ook het antwoord schuldig zijn. Laat het dan ook aan ons zijn om deze aflevering meer te laten zijn dan een gewoon animatiefilmpje.
--------------------------------------