Regelmatig leende ik boeken uit de bibliotheek. Op een gegeven ogenblik kreeg ik een boek in handen: Görtzen, Weg met de opvoeding... waw... ik was pedagoog en hier zei men gewoon dat de pedagogiek het kwade zelve was. Ik was geïntegreerd... Ik verslond verschillende boeken over de geschiedenis en de wortels zwarte pedagogiek, dit is de opvatting dat een kind een onaf wezen is dat men moet veranderen, hieruit komen dan misstanden voort... Ik ontdekte ook dat kinderboekenschrijver Guus Kuyer een boek erover had geschreven: Het geminachte kind; waarin hij ook de schilderkunst van Karel Appel besprak.... fantastisch, ook hier een andere kijk
De theorieën bleven binnen de lessen opvoedkunde... tot ik een andere opdracht kreeg...