Zeggen wat belangrijk is, maar vaak in tegenstelling met hetgeen men doet.
In het onderwijs is het vaak te zien: dat men zaken van leerlingen vraagt die men zelf niet doet, waardeopvoeding van bla bla bla ... maar de praktijk zelf hiermee in tegenspraak....
De middelbare school is voor sommigen, een groot aantal, de meesten een tijd die men snel wil vergeten: regeltjes hier en regeltjes daar, leraren die elkaar tegenspreken, straffen en strafstudies, vakken waar men geen bal interesse voor heeft en die inhouden geven waar men niets mee kan aanvangen, altijd maar de druk om te presteren, om de oren geslagen worden met toetsen.... en voor een aantal is dan het hoger onderwijs een verademing: leren voor wat men zelf heeft gekozen, op eigen verantwoordelijkheid.
En dan las ik: Theo Jansen, Ideologische aanpassing in het basisonderwijs. Een prachtig boek, met een gedetailleerd verslag van een uitgekiend en relevant onderzoek... werd mijn bijbel op dat vlak...... uit de jaren 1960, maar ook nu nog steeds brandend actueel.... en wist direct: hiervan moeten leraren op de hoogte zijn.
Een aantal jaren later heeft mijn dochter aan de universiteit haar masterthesis over het verborgen leerplan gemaakt, met video-opnames in de twee beroepsscholen... een prachtige aanvulling.... waar ook nog wat verborgen leerplan aan vasthing: een prof die pas na maanden antwoordde op de vraag naar feedback omdat hij op congressen zat en met andere zaken bezig was voor zijn carrière, nadat de versie afwas plots niet meer akkoord ging met de strekking en een volledige herziening eiste enkele weken voordat het werk moest ingediend worden, een evaluatie die maakte dat ze op een half procent de grootste onderscheiding mistte en een commissie die dit niet heeft bijgegeven ... zodat een wetenschappelijke carrière in de kiem werd gesmoord.... wat zegt dit over ons hoger onderwijs?